چالش‌های تخصصی در ریخته‌گری این آلیاژ

به دلیل نیاز به سخت‌سازی پس از ریخته‌گری، فرآیند آماده‌سازی مذاب و ریخته‌گری **ریخته‌گری استیل CA6NM** دارای ملاحظات ویژه‌ای است:

• کنترل کربن: کربن عنصری تعیین‌کننده سختی نهایی است. رصد دقیق محتوای کربن مذاب برای اطمینان از اینکه محصول نهایی پس از عملیات حرارتی به سختی مورد نیاز می‌رسد، ضروری است.
• تجهیزات عملیات حرارتی: نیاز به کوره و تجهیزات عملیات حرارتی دقیق و کالیبره شده، هزینه کلی تولید را نسبت به آلیاژهای ساده‌تر (مثل ۳۰۴) افزایش می‌دهد.
• مقاومت به سایش: در حالی که مقاومت سایشی بالایی دارد، باید توجه داشت که در برابر خوردگی کلریدی (مانند آب دریا) عملکرد ضعیف‌تری نسبت به گرید‌های مولیبدن‌دار (مثل ۳۱۶) دارد.

کاربردهای ایده‌آل برای قطعات ریخته‌گری CA6NM

به دلیل ویژگی‌های مکانیکی برتر پس از عملیات حرارتی، این آلیاژ در موارد زیر به کار می‌رود:

• پروانه‌های پمپ‌های دو فاز (مقاوم به سایش و خوردگی همزمان).
• اجزای سدیم/دریچه‌های کنترل در محیط‌های دارای سایش مکانیکی.
• قطعات ماشین‌آلات سنگین که نیازمند سختی سطحی بالا هستند.

جمع‌بندی

انتخاب **ریخته‌گری استیل CA6NM** برای پروژه‌هایی انجام می‌شود که استحکام مکانیکی بالا و قابلیت سخت‌شوندگی پس از فرآیند، بر مقاومت عالی به خوردگی عمومی ارجحیت دارد. این آلیاژ یک پل بین فولادهای ضدزنگ آستنیتی و مارتنزیتی ایجاد می‌کند.

⚠️ نتیجه اجرای نهایی:

محتوای فنی-سئو محور در مورد ریخته‌گری استیل CA6NM با تمرکز بر ویژگی‌های مارتنزیتی-آستنیتی و اهمیت عملیات حرارتی تولید شد.